Op 25 november 2016 heeft de Hoge Raad een belangrijke uitspraak gedaan over de uitleg van een sociaal plan. Hieruit volgt dat de hoofdregel: uitleg op basis van objectieve maatstaven, niet in alle gevallen opgaat. Soms moeten bij de uitleg namelijk bepaalde subjectieve factoren worden meegenomen. Hoe kwam de Hoge Raad tot deze conclusie?
Garant
De tapijtfabriek Ossfloor besluit in 2010 tot een reorganisatie. Tussen FNV, Ossfloor en de enig aandeelhouder / bestuurder van Ossfloor, Condor, vinden onderhandelingen plaats over een sociaal plan. Partijen bereiken hierover overeenstemming. Hierin stelt de aandeelhouder Condor zich onder andere garant voor de uitvoering van het sociaal plan indien Ossfloor binnen de looptijd failleert. En zo gebeurt: voor het einde van de looptijd van het sociaal plan wordt Ossfloor failliet verklaard.
Reikwijdte
FNV start vervolgens een procedure tegen Condor waarin zij zich op de afgegeven garantie beroept. Volgens FNV geldt deze garantie ook voor werknemers die na de reorganisatie bij Ossfloor in dienst zijn gebleven, maar later als gevolg van het faillissement alsnog hun baan zijn kwijtgeraakt. Dit zijn de zogenaamde “achterblijvers”. Condor bestrijdt dat de afgegeven garantie ook voor de achterblijvers geldt. Partijen verschillen dus van mening over de uitleg van de reikwijdte van het sociaal plan.
Vaste rechtspraak
Een sociaal plan is bestemd om de rechtspositie van derde partijen te beïnvloeden, zonder dat deze invloed hebben gehad op de inhoud of formulering daarvan. Bovendien is de onderliggende partijbedoeling voor die derden niet kenbaar. De Hoge Raad heeft daarom geoordeeld dat de uitleg hiervan naar objectieve maatstaven moet plaatsvinden. Daarbij zijn de bewoordingen in het licht van de tekst van doorslaggevende betekenis. De niet kenbare partijbedoeling speelt dus geen rol. Daarentegen kan een kenbare/openbare schriftelijke toelichting wel worden betrokken bij de uitleg. Deze uitlegmethode wordt in de praktijk de “CAO-norm” genoemd.
Geen toepassing CAO-norm
De Hoge Raad acht toepassing van de CAO-norm in deze kwestie niet op zijn plaats. Dat komt allereerst omdat Condor bij de onderhandelingen was betrokken. Deze partij was dus bekend met de partijbedoeling en behoeft op dat vlak geen bescherming. Daarnaast speelt mee dat alle belanghebbenden (de achterblijvers) partij zijn in deze procedure. Een eenvormige uitleg is dus verzekerd. Volgens de Hoge Raad komt in die omstandigheden mede betekenis toe aan de voor derden niet kenbare bedoelingen van de opstellers van het sociaal plan. In dit geval kwam daarom ook betekenis toe aan de niet-openbare eerdere concepten en het positieve advies van de OR bij het reorganisatieplan.
Kortom: voor al dit soort gevallen is de CAO-norm niet bedoeld. Toepassing ervan zou zelfs een onwenselijk resultaat opleveren omdat de voor alle partijen kenbare bedoelingen daarmee buiten spel gezet zouden worden.
Indien u meer wilt weten over deze blog, kunt u contact opnemen met Anna Kitslaar of met één van onze specialisten Onderneming & Vennootschap.
Deze blog bevat algemene informatie en is met veel aandacht en zorgvuldigheid geschreven. Juridisch advies is echter altijd maatwerk. Wint u dus in een voorkomend geval altijd deskundig juridisch advies in. (Lees onze disclaimer).
