Download dit artikel als PDF 04 september 2017

Storm in een glas wijn

Het wijnbedrijf Chateau de la Garde, van wijnmaker Ilja Gort, hoeft de verkoop van de wijn ZoMerlot niet te staken. De voorzieningenrechter van de rechtbank Midden-Nederland oordeelde gisteren dat er geen sprake is van verwarringsgevaar tussen Sum-merlot en ZoMerlot.

Sum-merlot

De wijnimporteur LFE uit Maartensdijk houdt zich onder meer bezig met de import en verkoop van wijn en is de bedenker van de naam “Sum-merlot”. LFE heeft deze naam gedeponeerd en geregistreerd in het Benelux merkenregister. De importeur was van plan om in de zomer 2017 onder de naam Sum-merlot een rode wijn op de Nederlandse markt te brengen maar heeft dit tot op heden nog niet gedaan.

ZoMerlot
Chateau de la Garde brengt diverse wijnen op de markt. Sinds juni 2017 liggen bij Albert Heijn flessen met daarop de aanduiding “ZoMerlot”. LFE heeft Chateau de la Garde gesommeerd het gebruik van de naam te stoppen, omdat de naam teveel lijkt op het woordmerk Sum-merlot. Chateau de la Garde heeft aangegeven het daar niet mee eens te zijn waarop LFE naar de rechter stapt.

De wet
Kijken we naar het Benelux Verdrag voor de Intellectuele Eigendom, dan geldt kort samengevat het volgende. Een merkhouder heeft het recht om het gebruik van een teken/naam te verbieden als dat teken/de naam gelijk is of overeenstemt met zijn merk en wordt gebruikt voor dezelfde of soortgelijke producten en er daardoor verwarring kan ontstaan (de zogenaamde ‘look-a-likes’). De rechter stelde zich in deze zaak dan ook de vraag of het wijnkopende publiek ZoMerlot voor een Sum-merlot zou aanzien. Of dat het publiek zou denken dat er een verband is tussen LFE en Chateau de la Garde.

Allebei zomers, maar geen verwarringsgevaar
De rechter oordeelt dat er geen sprake is van verwarringsgevaar tussen de beide tekens. De rechter vindt wel dat het teken ZoMerlot in enige mate overeenstemt met het woordmerk Sum-merlot, maar van (gevaar van)  verwarring is geen sprake. De beide aanduidingen houden volgens de rechter vooral een omschrijving van een zomerse merlotwijn in.

Daarbij is van belang dat de ZoMerlot enkel deze zomer in de supermarkt is te krijgen, onder de vlag van het wijnmerk La Tulipe van Ilja Gort. De Sum-merlot is eind vorig jaar als merk gedeponeerd, maar de wijn is nog niet gebotteld. De rechter: ‘Het publiek heeft daardoor nog geen beeld bij dit merk. Door het gecombineerde gebruik van het teken met het merk La Tulipe zal voor de gemiddelde consument duidelijk zijn dat ZoMerlot uit de reeks La Tulipe-wijnen komt.’

Proceskosten
De vorderingen van LFE worden aldus afgewezen en LFE wordt veroordeeld de proceskosten te betalen, welke begroot zijn op € 14.776. In procedures met betrekking tot intellectuele eigendomsrechten geldt overigens een afwijkend artikel met betrekking tot de proceskosten. Op grond van dit artikel kan de in het ongelijk gestelde partij in IE zaken, waaronder merkenrechtelijke kwesties, worden veroordeeld in de vergoeding van de proceskosten van de in het gelijk gestelde partij. Deze afwijkende proceskostenregeling is een groot wapen in de strijd tegen inbreukmaker, maar het kan zich blijkens de proceskostenveroordeling aan LFE (zijnde de eisende partij) ook als boemerang terugkeren.  

 

Indien u meer wilt weten over dit onderwerp kunt u contact opnemen met met één van onze specialisten van de sectie IE/IT & Privacy.

Deze blog bevat algemene informatie en is met veel aandacht en zorgvuldigheid geschreven. Juridisch advies is echter altijd maatwerk. Wint u dus in een voorkomend geval altijd deskundig juridisch advies in. (Lees onze disclaimer).