In een controle op vergoeding van PCSK9-remmers had Zilveren Kruis de nodige declaraties afgekeurd, omdat deze niet waren geleverd in combinatie met ezetimib in een dosering van 10 mg per dag. De rechter vond dat Zilveren Kruis daarmee in de zorgovereenkomst eisen had gesteld aan de vergoeding die de zorgverzekeraar niet had mogen stellen.
.jpg)
Onderhavige uitspraak van 6 augustus 2025 van de rechtbank Oost-Brabant gaat over de vraag of een curator in de faillissementen van twee besloten vennootschappen jegens twee schuldeisers in de faillissementen persoonlijk (pro se) aansprakelijk is. De inzet van de door tweeschuldeisers in de faillissementen geïnitieerde procedure is een verklaring voor recht dat de curator onrechtmatig heeft gehandeld en persoonlijk aansprakelijk is tot vergoeding van schade, alsmede een veroordeling tot voldoening van schade (artikel 6:162 BW). Daartoe stellen zij dat de curator zijn taak niet naar behoren heeft uitgevoerd en dat hij de Maclou-norm heeft geschonden, omdat hij niet heeft gehandeld zoals in redelijkheid mag worden verwacht van een over voldoende inzicht en ervaring beschikkende curator die zijn taak met nauwgezetheid vervult. Het verwijt is in het bijzonder dat de curator niets of te weinig heeft gedaan om het boedeltekort te verhalen op de bestuurders van de failliete vennootschappen en om onderzoek te doen naar de mogelijkheden op dat gebied.
.jpg)
Bij de Hoge Raad zijn op dit moment twee zaken aanhangig die betrekking op hetzelfde vraagstuk, namelijk: mogen banken salderen? Salderen behelst in dat kader het verrekenen van binnenkomende betalingen met uitgaande betalingen, na het peilmoment van artikel 54 Fw. Kortgezegd, draait het salderingsvraagstuk (meestal) om het volgende: de bank ontvangt na het peilmoment bedragen van derden op een bankrekening van de rekeninghouder met een roodstand. Omdat de bijschrijvingen op een bankrekening met een debetstand worden ontvangen, worden deze van rechtswege verrekend. De bank verricht vervolgens in opdracht van de rekeninghouder uitgaande betalingen. De rekeninghouder failleert en de curator maakt aanspraak op afdracht van de binnengekomen betalingen op grond van artikel 54 Fw. In de praktijk is de vraag opgekomen of de bank dan de binnenkomende betalingen met de uitgaande betalingen mag salderen.
In een beschikking van 26 augustus 2025 van de rechtbank Rotterdam gaat het om een stichting die zonder bestuur is komen te zitten. De reden hiervoor dat de ex-bestuurders vóór hun de'fungeren niet hebben voorzien in een nieuw bestuur, terwijl de statuten van de stichting met betrekking tot benoeming van bestuurders alleen voorzien in coöptatie (bestuurders worden benoemd door het stichtingsbestuur). Verder bepalen de statuten dat het bestuurderschap eindigt door het bereiken van de 72-jarige leeftijd en het verstrijken van een zittingstermijn van vijf jaar. De vanwege het verstrijken van de zittingstermijn gedefungeerde bestuurders hebben voor hun aftreden niet voorzien in hun opvolgers. Hierdoor is sinds 2010/2011 sprake van een bestuursvacuum. Het oud-bestuur verzoekt de rechtbank een nieuw stichtingsbestuur te benoemen (art. 2:299 BW). Daarnaast verzoeken zij de leeftijdsgrens voor bestuurders uit de statuten te schrappen (art. 2:294 BW).
In het geval een aanvraag voor een natuurvergunning wordt ingediend voor een project dat niet vergunningplichtig is, bestaat geen bevoegdheid om een natuurvergunning – op grond van de Wet natuurbescherming, nu de Omgevingswet – te verlenen. In dat geval wijst het bevoegd gezag de aanvraag af. Zo’n besluit wordt een ‘positieve weigering’ genoemd. Het was lange tijd onzeker wat de juridische status van een positieve weigering is. Zijn de rechtsgevolgen van een positief weigeringsbesluit gelijk aan de rechtsgevolgen van een natuurvergunning? In uitspraken van rechtbanken liep het antwoord op die vraag uiteen. In een uitspraak van 3 september jl. biedt de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (Afdeling) duidelijkheid: een positieve weigering is geen natuurtoestemming en kan daardoor niet als referentiesituatie worden gehanteerd.
De vraag of een materiaal (nog) een afvalstof is, blijft de gemoederen bezighouden. Deze juridische vraag heeft grote praktische impact. Wanneer een materiaal geen afval (meer) is, zijn de afvalstofregels niet (meer) van toepassing. Recyclers krijgen vaker te maken met concullega’s die (ten onrechte) stellen dat zij geen afval verwerken.
De Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelde op 14 mei 2025 (publicatiedatum 19 augustus2025) dat het bestuur van een bv aansprakelijk is voor het boedeltekort wegens kennelijk onbehoorlijk bestuur (ECLI:NL:RBZWB:2025:5501). De uitspraak volgde op het voortzetten van een verlieslatende onderneming die grotendeels als ‘stroppenvennootschap’ binnen de concernstructuur fungeerde. De zaak benadrukt dat het nalaten van adequate maatregelen ter bescherming van crediteuren bestuurders duur kan komen te staan, ook wanneer de risicovolle structuur niet door het huidige bestuur zelf is opgezet.
De turboliquidatie is de procedure die ondernemingen bij beëindiging in de regel moeten volgen als er geen bezittingen meer zijn en hier in de toekomst ook geen zicht meer op is. Op 15 november 2023 trad de Tijdelijke wet transparantie turboliquidatie (‘Tijdelijke wet’) voor de duur van twee jaar in werking om het vertrouwen in de turboliquidatie te verbeteren en schuldeisers meer bescherming te bieden. Met 15 november 2025 in aantocht is inmiddels besloten om de duur met twee extra jaren te verlengen.
