Hoe zit het ook alweer met veranderingen of toevoegingen aan het gehuurde; deel 2: mag huurder die wegnemen bij het einde van de huur?

In onze nieuwsbrief van oktober 2024 schreef ik over het aanbrengen van veranderingen of toevoegingen aan het gehuurde. Nu het antwoord op de vraag wat er met deze veranderingen of toevoegingen moet gebeuren aan het einde van de huur.

Art. 7:216 BW bepaalt dat huurder tot het moment van ontruiming het recht heeft om door hem aangebrachte veranderingen en toevoegingen te verwijderen. Dit recht, bekend als het "wegneemrecht" (of “wegbreekrecht”) is bedoeld om te voorkomen dat een verhuurder ongerechtvaardigd wordt verrijkt door toevoegingen die op kosten van zijn huurder zijn aangebracht. Dit geldt – met name – ook als de veranderingen en toevoegingen eigendom van verhuurder zijn geworden (bijvoorbeeld door natrekking). Verhuurder kan het wegneemrecht dus niet verhinderen met als argument: “Ik ben daarvan door natrekking eigenaar geworden”.

Er zijn wel grenzen aan het wegneemrecht: huurder moet het gehuurde in een toestand brengen die bij het einde van de huur redelijkerwijze in overeenstemming met de oorspronkelijke staat (zoals die was bij aanvang van de huur).

Als huurder ervoor kiest om geoorloofde veranderingen niet te verwijderen (artikel 7:216 BW spreekt van een recht van huurder), kan hij een vergoeding vorderen van verhuurder op grond van ongerechtvaardigde verrijking (artikel 6:212 BW).

Artikel 7:216 BW is van regelend recht en vaak is er in huurovereenkomsten (bijvoorbeeld in de ROZ-modellen) een afwijkende regeling opgenomen, zowel ten aanzien van het recht om weg te nemen, als ook ten aanzien van de mogelijkheid om vergoeding op grond van onrechtvaardigde verrijking te vorderen. Let op: bij woonruimte kan van dit laatste niet ten nadele van huurder worden afgeweken.

Over de vraag wanneer redelijkerwijze sprake is van terugbrengen in de oorspronkelijke toestand, of over de uitleg van een afwijkende regeling in de huurovereenkomst, ontstaat met grote regelmaat discussie bij het einde van de huur. Mocht u hier advies over willen of hulp bij nodig hebben, neemt u dan contact op met mij of één van mijn teamleden.

Annekee Groenewoud

Advocaat & Partner

AdvocaatNeem contact op

Gerelateerde artikelen

Hoe zit het ook alweer met veranderingen of toevoegingen aan het gehuurde; deel 2: mag huurder die wegnemen bij het einde van de huur?

Is de verplichting tot verwijdering van (mogelijk) nagetrokken keerwanden een boedelschuld?

Het blijft de gemoederen bezighouden: wat mag en moet een curator van een failliete huurder en als hij iets niet doet, wat hij wel zou moeten doen, wat voor consequenties heeft dat dan?

Hoge Raad: huurprijswijzigingsbeding (woonruimte, vrije sector) dat voorziet in jaarlijkse opslag van huurprijs van 3% is in het algemeen geen “oneerlijk beding”

Een huurprijswijzigingsbeding dat een jaarlijkse opslag van maximaal 3% naast de indexering op basis van de consumentenprijsindex mogelijk maakt, is over het algemeen niet oneerlijk. Dat heeft de Hoge Raad geoordeeld naar aanleiding van prejudiciële vragen van de rechtbank Amsterdam. Volgens de Hoge Raad moet het huurprijswijzigingsbeding worden opgesplitst in een indexatiebeding en een opslagbeding, waarbij alleen het opslagbeding ter discussie staat.

Huurverhogingsbeding in huurovereenkomsten een onredelijk beding?

Een tijdje terug schreven wij dat de kantonrechter van de rechtbank Amsterdam aan de Hoge Raad prejudiciële vragen heeft gesteld omtrent het huurverhogingsbeding in huurovereenkomsten van woonruimte. De hoofdvraag is of het huurverhogingsbeding dat voorziet in een jaarlijks toe te passen opslag op de huurprijs van maximaal 3% boven de CPI al dan niet moet worden aangemerkt als zijnde oneerlijk in de zin van de Europese richtlijn oneerlijke bedingen. Indien deze vraag positief wordt beantwoord, kan dit verregaande gevolgen voor verhuurders van woonruimte hebben. De plaatsvervangend procureur-generaal (hierna: ‘de PG’) heeft hierover een advies aan de Hoge Raad gegeven.